به یاد موعود

رو دستم آروم آروم تكونش مي دم بمونه

بچه ام عطش هلاكت آب بهش بدن ثوابه

از طفل من كسي به حرم تشنه تر نبود

مادر نظير من به جهان خون جگر نبود

خورشيد از غمش مي سوزه

گل شبنمش مي سوزه

صورتش اونقده داغه

اشك نم نمش مي سوزه

علي لاي لاي علي لاي لاي

نه گمونم كه بتونه شيرخوارم زنده بمونه

بس كه چنگ زده به سينم نك دستاش پر خونه

رفته از كس ديگه چاره اي خدا باران بباره

از ترك هاي لب او جيگرم شد پاره پاره

آرزوم بود كه ببينم ميري رو پاي خودت راه

غنچه ناز قشنگم تازه رفتي توي شش ماه

كودكي كه شش ماه داره تازه دندون در مياره

اما حيف حرمله داغ تو رو بر دلم مي زاره

.