به یاد موعود

نقش ابوبکر،نقش آن فرماندهی است که  دستور انجام قتلی را صادر می کند ؛زیرا به دستور

ابوبکر ،عمر روانه ی منزل امیر المومنین  علیه السلام گردید تا ان حضرت را برای بیعت ابو بکر

احضار نماید  و هنگامی که عمر با حضرت علی علیه السلام  وحضرت زهرا سلام الله علیها رو

 به رو گشت ؛پیکی فرستاد و تقاضای نیروی کمکی کرد ؛ ابو بکر عده ای را فرستاد و

دستورداد که به خانه اش هجوم آورید  و اگر ممانعت کرد خانه ی آن را به آتش بکشید 

 وبالاخره چنین شد وبا مقاومت شدید حضرت زهرا سلام الله علیها در به آتش کشیده شد

ودختر پیغمبر درزیر باران ضربات شدید و بی رحمانه قرار گر فته ،فرزندش سقط گردید و خودش

بی هوش روی زمین افتاد.

بنابر این ابو بکر و عمر در به شهادت رسانیدن حضرت زهراسلام الله علیها و محسنش نقش

 کلیدی داشتندبه همین جهت حضرت زهرا سلام الله علیها در زیر ضربات تازیانه ی عمر ،فریاد

برآورد و خطاب به رسو ل خدا صلوات الله علیه و آله وسلم فرمود :ای رسول خدا پس از تو

ابوبکر و عمر کردار بسیار زشتی مر تکب گردیدند .

آری ابوبکر وعمر ،پایه ی اصلی ستم بر اهل بیت رسول الله رابنا نهاده و باعث انحراف

 مسلمین از مسیر اسلام ناب محمدی گردیدند ؛به همین جهت حضرت زهراسلام الله علیها

این دو نفر رابرای ملاقات  با خود نمی پذیرفتندو با تاکید فراوان وصیت فرمود که نباید ابو بکر و

عمر بر بدن من نماز گذارند و نباید روی قبر من بایسیتند …

اللّهم العن اول ظالم ظلم حق محمد وآل

محمد

حالا دیگر برادر کو چکم هم میداند که:

مهدیه اسم مکان است و فاطمیه اسم زمان

اما من منتظرم ومی دانم که:

با ظهور یوسف زهرا عج الله تعالی فرجه الشریف ؛مهدیه اسم زمان خواهد شد وفاطمیه اسم مکان

مامنتظر منتقم فاطمه هستیم

                                                       طائرا ازآشیان خود پریدن زودبود                          

                                                        دل ز قید خانمان خود بریدن زود بود

                                                      رفتی و کردی علی را در غمت ماتم نشین

                                                    مجلس بزم عزا بهر تو چیدن زود بود    

                                                                                                حالیاوقت یتیمی داری زینب نبود     

                                                           بانک وا اما زطفلانت شنیدن زود بود

                                                          این یتیمان را نگفتی ،که پرستاری کند

                                                            با دل پر غصه در خاک آرمیدن زود بود

                                                     داغ مادر بر دل فر زند هم چون آتش است

                                                       طفل های کو چکت را داغ دیدن زود بود    

                                                        من ندارم طاقت دیدار جای خالیت

                                                         قامتم از ماتم مرگت خمیدن زود بود

                                                        رنگ  طفلانت پریده از غم بی مادری

                                                      زینبت دنبال تا بوتت دویدن زود بود

                                               بی تو ام شبها چراغ خانه ام باشد خموش 

                                                       آفتابا از لب بامم پریدن زود بود 

                                                      بعد تو عیش یتیمان شد مبدل بر عزا 

                                                       موسم شادی کفن بهرت بریدن زود بود   

                                                                                       کاشکی جان از تنم با ناله ام می شد برون 

                                                          من ز هجران تو آه از دل کشیدن زود بود  

خانم جان! مگر تو ریحانه ی پیامبر نبودی! مگر ام ابیها نبودی !مگر همسر امام و فرزند رسول نبودی!

مگر تو نبودی که پدرت خطاب به تو گفت:فداها ابو ها پس چه شد چرا با تو چنین کردند؟

مگر چه آزاری به آنها رسانده بودی؟مگر رسول خدا صلی الله علیه وآله ی وسلم نفرموده بود:

فاطمه ی پاره ی تن من است هرکس او را خشنود کندمرا خشنود ساخته وهر که او را بیازارد مرا آزرده است.

پس چه شد چرا گوش آنها کر شده بود؟چرا چشمهایشان خوبی هایت را نمی دید1؟

آخر چه شد که راضی شدند محسنت را میان در ودیوار با ضرب مسمار بکشند؟

آخر چه شد که راضی شدند مقابل چشمان مبارک حسن میوه ی دلت تو را سیلی بزنند؟

آخر چه شد که راضی شدند درخانه ات را که پل عبور ملائک بودرا به آتش بکشند؟

آخر چه طورراضی شدند با دستهای سنگینشان سیلی بزنندبر صورتی که بوسه گاه پیامبر بود؟

آخر چه طور راضی شدند اشک چشمان معصوم حسنین و زینبین را ببینندوهیچ…؟

آخر چه شد که صدای فریادوامحمدا وا ابتا ی تورا شنیدنداما…؟

 آخر نامردها چرا وقتی می زدند میان کوچه ها زدند؟

چرا وقتی در خانه ات را به آتش کشاندند…علی علیه السلام را چرا به سوی خانه ی خدا می کشاندند؟

بی بی می دانم خیلی دوست داشتی مانع بسته شدن دستان علی علیه السلام شوی

اما…

آخر به چه جرمی تورا کشتند وشیعه را داغدار کردند؟…… 

بای ذنب قتلت…….؟؟؟؟؟؟

این روزها به هر جانگاه می کنی  رنگ ماتم و عزا و مصیبت گرفته است

اگر خوب تو جه کنیم در ودیوار نه فقط در و دیوار بلکه همه چیز عزادار زهرا سلام الله علیها ست

حتی آسمان هم برای زهرا گریه می کند ،همه ی تکایا مساجد وحسینیه ها هم رنگ و بوی ماتم گرفته اند. آخر تنها

بهانه ی خلقت از دنیا رفته است .آخر مادرمان ،مادر پهلو شکسته ،مادری که نمونه کامل انسانیت بوده و هست؛ به

شهادت رسیده است .

شب شهادت تصمیم گرفتم برای عرض تسلیت و همراهی بابی بی زینب، به هیئت یازینب شهرمان بروم ؛ شبی که

حتی آسمان هم برای بانوی خوبی ها گریه می کرد واشک می ریخت و چشمان نگرانش لبریز از باران بود … 

مداح چیزی گفت :که هنوز هم بعداز چند روز تصور صحبت هایش برایم درد آور است .

او می گفت :اگر از مولا علی علیه السلام بپرسیم  کجابرایت سخت گذشت ؛مطمئن باشیداز چند دست صحبت می

 کند .

او می گوید آنجا برایم سخت بود که دست هایم بسته بود و فاطمه علیهالسلام را می زدند .

آنجا برایم سخت بود که وقتی جسم مطهر فاطمه سلام الله علیها را غسل می کردم دستانم به بازوی ورم کرده

وپهلوی شکسته ی زهرا سلام الله علیها خورد.

انجابرایم سخت بود که بعد از غسل دیدم بندهای کفن زهرا باز شد ودستان مبارکش برای تسلی دل حسنین وبرای

 اینکه حتی در آخرین لحظات حضور جسمش در روی زمین خاکی حسنین را نا امید نکند ؛بیرون آمد وآنهارا بغل کرد

 ؛آنقدر آن صحنه سخت بود  که حتی آسمانیان نیز قدرت تحملش را نداشتند

سخت تر از این ها

آنجابرایم سخت بود که هنگام دفن زهراسلام الله علیها دو دست پیامبر برای یاری من از قبر بیرون آمدتا زهرای

عزیزش را

در آ؛غوش بگیرد آنقدر سخت بود که حس کردم آسمان بر سرم خراب می شود اگر پیامبر می پرسید:علی آیااین همان

 ریحانه ی قلب من است که نه سال پیش به تو سپردمش چه می گفتم

چیزی نداشتم جزشرمندگی

چیزی نگفتم جز اینکه زهراجان به پدرت رسو  ل الله بگو که با ما چه کردند…